Isnin, 18 Februari 2013

Hong Kong 3

“Bang! Ani!” terdengar jelas suara isteriku walaupun jauh.
“Macam mana Hong Kong?”
“Macam biasa saja.. Abang macam mana?”
Under control. Budak-budak macam mana?”
“Dia orang apa tahu. Happy sakan di Disneyland.”
    Lega rasaku apabila anak-anak gembira di sana. Aku benar-benar rasa bersalah kerana sifatku yang suka menolong orang turut menyusahkan keluarga.
    Bagi aku, aku tiada masalah. Selagi apa yang aku buat tidak menyalahi undang-undang agama dan negara, aku redha terhadap apa-apa saja yang berlaku. “Thrill!” Begitulah yang selalu aku katakan kepada isteri.
    “Hidup ini tidak meriah sekiranya kita menghadapi suasana yang sama setiap hari,” kataku menyejukkannya apabila dia sering komplen, ramai kawan-kawan yang menyusahkan diriku walhal mereka meminta pertolongan.
    Sebagai mengisi masa lapang ditinggalkan keluarga selama seminggu, aku cuba menelefon kawan. Antaranya, Shahhilan, rakan kongsi produksi penerbitanku.
    “Wareh apa macam?”
    “Den biaso yo,” jawabnya di hujung talian.
    “Apa macam Hong Kong?”
    “Biasa-biasa saja. Tidaklah macam kita di London dulu,” aku pula cuba berhelah.
    “Eh Wareh! Toranglah suara kau dalam telefon. Macam kek Taman Pinggiran Golf saja,” katanya.
    Aku tidak dapat menahan ketawa lagi.

Tiada ulasan: